لطفاً تا دیر نشده کاری بکنید....*
هرجا که صحبت از فرهنگ و معضلات و چشماندازهایش پیش میآید نسل جوان پیش کشیده میشوند و همه مدیران ومتولیان فرهنگی به این فکر میافتند که باید کاری برای جوانان بکنند و به نیازهای اساسی آنان با برنامهریزیها و طرحها وچشماندازهای ریزو درشت پاسخ مثبت دهند. اینکه جوانان نقش مهمی درمناسبات فرهنگی واجتماعی کشور بازی میکنند و توجه به نیازها و دغدغههای آنان امریست حیاتی بهجای خود واینکه برنامهریزیهای کلان وخرد تا چه حد در رسیدن به اهداف موفق بودهاند موضوعیاست علیهده. اما فراموش نکنیم که درصد زیادی از جمعیت کشور را کودکان ونوجوانان ما تشکیل میدهند که مظلومترین و بیادعاترین ودرصورت بیتوجهی به شرایط آنان خطرناکترینِ این جمعیت هستند.
خانمها، آقایان! خطر بیهویتی و عدم ثبات فرهنگی کودکان ونوجوانان این مرزوبوم را تهدید میکند. کودکان ونوجوانان ما حق دارند که دربرنامهریزیها و طرحها و چشماندازها دیده شوند. انصافاً سینما یا تلویزیون ما با کدامین روش به مقابله با تهدیدات و تهاجمات فرهنگیِ داخلی وخارجی میپردازند. تلویزیون که تنها با برچسب عنوان شبکه کودک وخانواده ظاهراً شبکه دو سیما را تبدیل به شبکهای مختص آنان کردهاست. اما دریک نگاه کلی میشود فهمید که درحال حاضر پرکردن آنتن در درجه اول اهمیت است.. وضعیت درسینما هم بهتر ازاین نیست. هرسال چندفیلم سینمایی برای کودکان (ویا حتی درباره کودکان!) ساخته میشود و به اکران عمومی درمیآید؟ چند درصد از اعتبارات وهزینههای مدیران ومتولیان سینمایی کشور صرف این نسل باارزش و آسیبپذیر میشود. باشرایط موجود خیلی عجیب نیست که این نسل مهجور ما به اینترنت و بازیها و فیلمهایی که مغایرت زیادی با عرف و شرع ما دارند، روی آورند و حتی جملات و کلمات و روابط سریالهای نازل شبکه فارسیوان بینشان ردوبدل شود.
خانمها، آقایان؛ خطر جدیاست. دولتمردان و (به تعبیر ارزشمند سردبیر محترم ماهنامه درشماره پیشین) فرهنگمردان کشور باید که فکری اساسی برای این آیندهسازان کشورکه شاکله اصلی شخصیت و تفکرشان از همین امروز پایهریزی میشود، بکنند. لطفاً تا دیر نشده، فکری برای آنها بکنید.
* این مطلب در شماره 426 ماهنامه سینمارسانه چاپ شدهاست.
دراین دغدغه بودن ونبودن،